Huisboomfeestdag 2008 Het is vier uur ’s middags als we verzamelen voor de huisboomfeestdag 2008 en stadsbioloog Henk begint te vertellen over hoe de Piushaven en het Wilhelminakanaal een toegangspoort tot Tilburg vormen voor een verscheidenheid aan planten en dieren. Voor ons echter zal het geen route de stad in betekenen maar een manier om het drukke stadse leven voor even achter ons te laten en te genieten van de natuur en de uitzichten binnen en soms net buiten de stadsgrenzen. Genieten van de natuur wordt tijdens de wandeling erg letterlijk genomen als we lekkernijen gevonden in het veld en langs de waterkant voorgeschoteld krijgen. Van asperges tot aardperen en van veldsla tot brandnetelthee. De natuurpicknick is een mooi opstapje of voorgerechtje zo u wilt voor het diner wat ons die avond te wachten staat. Na een wandeling van ongeveer anderhalf uur komen we aan bij de brug op de Meierijbaan waar we begroet worden door een glas champagne en een voor eind september lekker warm zonnetje. Het restaurant waar we terecht gekomen zijn is in de open lucht en het eerder genoemde zonnetje is dan ook van harte welkom. Het ontwerp van Architect Ad Roefs en kunstenaar Paul van Rijswijk gaat prima op in de omgeving en als je het van een afstandje zou bekijken lijkt het door de gebruikte paraplu’s meer op een vis concours dan op een restaurant. Maar dit lijkt prima te passen binnen het idee achter het brugrestaurant zoals dat bedacht is door Tilburgse kunstenares Miranda Poel die met dit project haar voorliefde voor lekker eten, zoals ze die eerder demonstreerde op bijvoorbeeld poëzie rondomTwater, waar ze eetbare gedichtjes creëerde, combineert met een fascinatie voor de mogelijkheden die de Moerenbrug en dan in het bijzonder de aanwezige vangrail biedt. Deze vangrail dient dan ook als basis voor het restaurant en het aanwezige meubilair. Aan weerszijden van de brug bevinden zich een rij tafels die steeds plaats bieden aan twee personen. We nemen plaats en genietend van de ondergaande zon en het uitzicht bestellen we een glaasje wijn en wachten vol spanning op de amuses. De gerechten die we vandaag voorgeschoteld krijgen zijn allemaal bereid met het gebruik van enkel lokale producten. Op deze manier genieten we van het land waar we over uitkijken, zoals Miranda Poel dat bedoeld heeft. Het gebruik van lokale producten is ook een belangrijk onderdeel van de filosofie van de chef Jos Hermans die ons deze avond mee zal nemen op een culinaire ontdekkingstocht door het Brabantse land. Hij kookt in zijn restaurant “De negenmannen” ook met verse streekproducten en dit leverde hem in 2007 de titel Meest Markante Horeca ondernemer van Noord Brabant op. Maar genoeg over de achtergrond nu we kwamen immers om te eten. De eerste traktatie die we voorgeschoteld krijgen zijn een drietal amuses. Een hangop (yoghurt die dikker is gemaakt door hem in een doek hard rond te draaien zodat er water ontsnapt) van geitenyoghurt met oude Geitenkaas van een kaasmakerij uit Rijen. Gazpacho van verse groenten van een boerderijtuin uit Middelbeers en een roereitje met truffel van een biologische kippenboerderij uit Oirschot. Vooral de hangop van geitenyoghurt met geitenkaas was erg lekker. De smaakcombinatie tussen de zuren van de yoghurt en het wat zoetige van de oude geitenkaas smaakte prima bij de wijn die erbij geschonken werd, die overigens ook lokaal geproduceerd was en wel door Domein van Stokkum te Made. Het voorgerecht bestond uit pastrami van Duke of Berkshire afkomstig van een boerderij uit Best. De pastrami (een soort ham) werd geserveerd met rucolasla en een crème van witte balsamico. Ook dit gerecht was erg lekker en mooi gepresenteerd. Het werd gedurende de avond wel steeds kouder en donkerder maar ook daar was aan gedacht. Er was voor iedere bezoeker een warme deken en iedere tafel was voorzien van een met de hand oplaatbare lantaarn zodat we ook de presentatie van de gerechten niet hoefde te missen. Omdat het steeds kouder werd kwam de soep van knolselderij met gerookte paling na de twee koude voorgerechten als geroepen. De soep bracht niet alleen warmte maar ook een verrukkelijke smaaksensatie en dit was dan voor mij persoonlijk ook het hoogtepunt van het diner. De soep werd gevolgd door het hoofdgerecht: een mix van gebraden en gestoofd Brandrood rundvlees geserveerd met aardappel gratin en spitskool. Terwijl we van het hoofdgerecht zaten te genieten werd duidelijk dat zo’n restaurant buiten eigenlijk maar een klein nadeel kent en dat is dat terwijl je zelf warm gehouden wordt door een deken, dat voor het eten helaas niet het geval is en soms was het dan ook even dooreten om ervoor te zorgen dat alle happen die je van een gerecht nam warm zouden zijn. Maar dit was natuurlijk geen enkel probleem voor het kokos ijs wat we geserveerd kregen als dessert samen met een peer gevuld met crème brulee. Nu ben ik een groot fan van crème brulee dus dit dessert was voor mij bij voorbaat al geslaagd. Samenvattend was het een gezellige avond met lekker eten omlijst en verzorgt door het Brabantse landschap. Miranda vertelde ons dat er plannen zijn om het restaurant volgend jaar terug te laten komen. Daar kijk ik nu al naar uit en ik kan dan ook iedereen die dit jaar niet op de brug heeft gegeten aanraden om dat volgend jaar zeker te gaan doen, en de mensen die dit jaar net als ik het plezier al eens hebben mogen ervaren zullen volgend jaar ongetwijfeld terug keren. Om wederom te genieten van het Brabants landschap in beeld en smaak. Teun van Irsel, 27-09-2008 vorige pagina overzicht berichten