Geslaagde Havendag staat als een paal boven water een wandeling met Suleika Gommers Hoevenseweg Het was een regenachtige aankomst bij de brug van de Prinsenhoeven/Hoevenseweg. Het eerste aanzicht was een lege Havendijk met enkele wat somber uitziende kraampjes. Met een felgekleurde paraplu probeerde ik mezelf op te vrolijken, om een gezellige middag tegemoet te gaan. Na enkele meters kwam ik aan de waterzijde een man tegen die meteen erg enthousiast begon te praten over het evenement in het havengebied van Tilburg. Het is een jong ogende, vlotte man met enkele kinderen die op één van de vastliggende boten in de Piushaven woont. De kinderen kwamen spelend om me heen hangen en ik merkte dat zij het fijn vonden om te schuilen onder mijn paraplu. Mijn gesprek met de schipper gaat al snel over naar een conversatie met mijn vader, die me vergezelde. Hij is geïnteresseerd in allerlei vormen van vervoer en er worden termen gebruikt waar ik geen verstand van blijk te hebben. Met slenterende pas lopen we verder op een ietwat verlaten Havendijk. Bij enkele kraampjes staan we even stil, zoals bij het ijzersmeden. Wat opvalt is, dat het bij de kraampjes drukker is dan op de straten. Het is alsof de bezoekers in sneltreinvaart overgaan van kraam naar kraam, om een zeil boven hun hoofd te hebben. Terwijl de toch wat plenzende regen overgaat in een verlegen zon die achter grijze wolken tevoorschijn wil komen, worden we naar het Gipsypodium getrokken. De snelle, pingelende gitaarmuziek geeft ons direct een zomers gevoel en stilstaan is haast onmogelijk. Omgeven door woonwagens staan we in een tent, die door middel van picknickbankjes en een podium vorm gegeven wordt. Wat me direct opvalt, zijn de grote portretten van lichtgetinte en donkerharige mensen. Deze foto’s heb ik al eens gezien. Wanneer we navraag doen, blijkt dat we gelijk hebben: de foto’s hebben eerder tijdens een Sinti en Roma tentoonstelling in Nationaal Monument Kamp Vught gehangen. Deze andere cultuur spreekt me aan. De gipsy’s zijn echte reizigers, net als de schippers op de boten die de middenpier omhullen. In een uithoekje staat een echtpaar met een echte hobby: zij hebben het geduld om echte schepen op schaal na te maken. Tot in detail zijn de schepen uitgewerkt en er kan in een groot bassin zelfs gevaren worden met deze boten. Rondom het Ontmoetingsplein is weinig water te zien, maar masten en boegbeelden springen in het oog. De meestal oude boten liggen dicht naast elkaar, waardoor de eigenaars makkelijk van boot naar boot naar kade kunnen gaan. Het plein geeft me een echte ontmoeting, eentje met Wapke Feenstra. Ik maak een kort praatje met haar, omdat ik merk dat het ontzettend druk is aan haar kraam. Allerlei kleine waterbeestjes en –planten pikken de aandacht van voornamelijk kinderen op. De korte en smalle pier is een drukbezochte, centrale plek die uitzicht biedt over een groot deel van het festival. Vanaf deze plek zijn uit verschillende hoeken, verschillende soorten muziek te horen. De gipsygitaren worden een paar meter verder afgewisseld door populaire muziek door een zo te horen coverband gespeeld. Ook klinken er noten van de flamenco, of in ieder geval iets Spaansachtigs met klapperende castagnetten. We besluiten een snelle pas te nemen naar de overkant van de haven en komen aan bij de zuidelijke muziek. Het blijkt een danspodium met live band. Helaas wordt er een tijdje niet gedanst, maar de zangeres heeft een prachtige rode jurk met ruches aan. We merken op dat vanaf hier meer eet- en drinkkramen staan, of we denken het te merken vanwege onze honger. We nemen een ordinaire friet met mayonaise van de Smulkar, die meerdere karren heeft staan op deze weg. De veelzijdigheid van het evenement Tilburg te Water wordt gedurende de wandeling rondom de Piushaven meer dan duidelijk. Er is muziek uit allerlei windstreken, er zijn interactieve workshops en attracties en er zijn meerdere demonstraties van beroepen en bezigheden. Het overkoepelend begrip vervoer, waar mijn vader zo in geïnteresseerd is, werd nog eens duidelijk aan het einde van onze wandeling. Tientallen oude vrachtwagens, personenwagens en oude brommertjes stonden zij aan zij in de berm en op de stoep. Het glanzende chroom en de immense motorkappen kwamen je tegemoet. De interesse leverde mijn vader een mooi imitatie-embleem van DAF Eindhoven op. Tijdens een praatje met de verkoper ervan, ben ik zelf doorgelopen naar een zeemanskoor dat op de een of andere manier interessant was. De mannen zijn geen A-artiesten, maar bieden een zeker niveau van zang en performance, dat in combinatie met de zeemanskleding een mooi plaatje opleverde. Na enkele liedjes zijn we langzaamaan op huis aangegaan. Tilburg te Water is samen te vatten als een culturele reis over water en land, die windstreken, beroepen en disciplines bijeenbrengt om elkaar sterker te maken. De Havendagen hebben een veelzijdig aanbod in bezigheden, bezichtigingen en luistermomenten, waarbij iedereen op een bepaalde manier aangesproken wordt. Het programmaboekje, dat op meerdere plaatsen aan de bezoekers werd uitgedeeld, maakt nog eens helder, dat er op een gestructureerde manier veel te zien en te doen is, dat veel meer inhoudt dan ‘alleen’ het bezichtigen van oude boten. Het festival is als een soort braderie, waar veel verschillende mensen op af komen, om op een herkenbare manier de zondag door te komen. Een belangrijk verschil is dat deze Havenzondag dat beetje extra’s heeft om te zeggen dat op geen enkel moment de verveling toetrad, door achter dezelfde mensen aan te blijven strompelen naar hetzelfde kraampje als daarvoor. Aan mijn regenachtige zondag, die ik enigszins somber begon, is een verrassende wending gekomen die voor herhaling vatbaar is. Suleika Gommers, augustus 2009