‘Levendige thuishaven’ aanpak/methode 2005 Het bordje met opschrift 'Oisterwijksebaan' lijkt te kennen te geven dat ieder huis in deze straat onder deze gezamenlijke noemer valt. De nummers op de woningen verwijzen immers allemaal naar dit opschrift: Oisterwijksebaan. Is dit de enige overeenkomst die valt aan te wijzen tussen de woningen of is er meer?   De huizen aan de Oisterwijksebaan zijn opgebouwd uit steen en in verschillende kleuren beschilderd hout, en er is met schoksgewijze tussenpozen sprake van een dakkapel. De onderhouden tuinen laten zien dat ze regelmatig met liefde worden verzorgd. Hierdoor verandert de aanblik van de huizen: ze lijken meer te 'leven' dan waar ook in deze wijk. Langzaam krijg je het gevoel dat deze huizen ook écht een thuis vormen voor hun bewoners. Niet voor niets zijn er zeilboten voor enkele ramen geposteerd (bijvoorbeeld op nummer 90): ze laten zien dat de échte haven zich hier bevindt en niet verderop. Hier komen de bewoners thuis na een dag van weggeweest. De verscheidenheid lijkt ook aan te geven dat de bewoners hun huis actief een eigenheid willen meegeven, een identiteit willen laten uitstralen. De duidelijk onderscheidende crèmekleur van de twee woningen verderop in de straat verwijst hier expliciet naar. De twee huizen worden onderbroken door een zijstraat, maar de ene crèmekleurige woning lijkt zich te spiegelen in de andere, waardoor de straat, als geheel, verbonden blijft. In de straat bevindt zich ook een woning met een opschrift. De woning kan letterlijk worden gelezen. 'La casa de bailar.' Natuurlijk is vertaling altijd ook weer interpretatie, maar er moet zoiets gelezen worden als 'danshuis'. De tekst kan verwijzen naar het feit dat zich in de woning een dansschool bevindt. Een andere interpretatie binnen deze context leidt tot de verklaring dat deze straat behalve aan huizen en bomen ook ruimte geeft aan feesten. Het bevestigt opnieuw dat de straat meer 'leven' bevat (want dansen is toch herhaalde ritmische beweging) dan andere straten in de wijk. Aan de overkant van de straat vinden we een deurmat met de tekst 'welkom'. De tekst vat de open sfeer samen die in de straat hangt: er wordt een sociale identiteit aan de buitenwereld meegedeeld, namelijk dat je hier ook (letterlijk) als 'buitenstaander' wordt geaccepteerd. De hekjes en afscheidingen die je kunt vinden in de voortuintjes zijn geen gesloten hekjes of definitieve afscheidingen. Integendeel, ze zijn tot symbolen geworden van de functie die ze vroeger bekleedden: het buitenhouden van vreemden. Immers, je kunt nu zonder enig probleem de afscheidingen, hekjes of andere obstakels passeren. De Oisterwijksebaan als open haven. In de nabijheid van de echte haven, waar de log uitziende schepen liggen afgemeerd, hebben de bewoners van de Oisterwijksebaan hier hun anker uitgegooid. Het miniatuurschip voor het raam van nummer 90 geeft symbolisch aan waar deze thuishaven ligt; hier voelt men zich geen vreemde, maar op zijn gemak. Hier voelt men zich thuis.  Mike van der Stap 15-03-2005 meer weten over semiotiek?    Daan Rutten over de Blazoenstraat over de St Josephstraat  Mike van der Stap over de Wethouder Kerstensstraat  Sanne Carrière over de Betuwestraat over de Twentestraat  Willemijn van Geldrop over de Hoek Hoogvensestraat-Lancierstraat over de Hoek Lourdesstraat-Hoevenseweg